Hajna, Mikławš (1876–1941)

Heine, Nikolaus

pseudonym: Pawoł Domaš

* 29. 10. 1876 Kukow / Kuckau
† 19. 9. 1941 Konjecy pola Ralbic / Cunnewitz bei Ralbitz

Wučer, ludowy spisowaćel, fejetonist, kulturny prócowar.

Syn chěžkarja; 1892–97 Katolski wučerski seminar w Budyšinje; 1897–1900 pomocny wučer a 1900–1936 šulski wjednik w Konjecach, chorosće dla 1936 na wuměnk.
H. bě wjelestronsce wobdarjeny kubłar delanskeje ludnosće a njesprócniwy spěchowar towarstwoweho hibanja. W času Andrickeho a Ćišinskeho redaktorstwa Łužicy bě wón jeje administrator a staraše so wo ekspediciju časopisa. Nimo někotrych basni podawaše pak do časopisa tež rozprawy wo towarstwowych naležnosćach a kulturny rozhlad. Za wjesne towarstwa spisa rjad
wjeselohrow zabawneho razu, mj. dr. „Dźiwja Hilža“ (1906), „Hdyž Kocor kamor ćazaše“ (1914/21), „Petrolejowy kužoł“ (1922).
Na iniciatiwu H. załožištej so pčołarske towarstwo Wrjós a Delanska patentna komisija w Ralbicach,
zaměr poslednjeje bě spěchowanje twara Serbskeho domu w Budyšinje. 1909 wozjewi we Łužicy někotre powědančka patriotiskeho razu kaž „Wostań w kraju“ a „Hdyž je swj. Mikławš k nam chodźił“. 1900 přewza dirigentstwo Ralbičanskeho spěwarskeho towarstwa Lilija, kotrež hač do lěta 1933 wukonješe. Bě wot 1889 čłon Maćicy Serbskeje.

ŽÓ./LIT.: P. Wićaz, Swěrny pěstowar serbskeho spěwa a dźiwadła – Nowa doba 5, 126, 30. 10. 1951; B. Wjacsławk, Mikławš Hajna, serbski wučer a prócowar – Serbska šula 7 (1955), 3. str. 83-85; B. Budar, „Liliju“ brune škórnje rozteptachu – Nowa doba 21, 180, 5. 8. 1967, Předźenak

Nowy biografiski słownik k stawiznam a kulturje Serbow, wud. wot: Jan Šołta, Pětr Kunze a Franc Šěn, Budyšin: Ludowe nakładnistwo Domowina, 1984