Dobrucky, Božidar (1893–1957)

Dobrucký, Theodor

* 7. 10. 1893 Wojerecy / Hoyerswerda
† 7. 3. 1957 Budyšin / Bautzen

Farar, narodny prócowar a spisowaćel.

1909-13 gymnazij w Zhorjelcu, 1913–16 studij teologije a filozofije w Lipsku, złoži zdobom statne pruwowanje za wyše šulstwo; 1916–17 pomocny prědar w Rabensteinje, 1917–24 farar w Budyšinku, po znjemóžnjenju dalšeho skutkowanja w Serbach 1924 studij w Bratislavje, 1925–30 farar w Heldburgu, 1930–48 na powołanje basnika Börriesa knjeza von Münchhausena farar a zarjadnik knihownje we Windischleuba; 1948–53 so duchownstwa wzdawši wotrjadnik Serbskeho kulturneho zarjada w Budyšinje, 1953 na wuměnk; syn Jana Emanuela Dobruckeho.
1918–23 steješe po boku Arnošta Barta w serbskim narodnym hibanju. 1919 bu k pjenježnej pokuće a 1924 k połlětu jastwa zasudźeny (přez amnestiju spušćene). D. bě čłon Socialdemokratiskeje strony Němskeje. Wuznamnej stej jeho powědančce „Pusty kraj“ (Łužica 1931) a „Wo čłowjeku z dwěmaj wutrobomaj“ (Serbske Nowiny 1924). Jako wyši referent za wědomosć a kulturu w Serbskim zarjedźe zdoby sej wulke zasłužby při załoženju serbskich kulturnych institucijow a při organizowanju studija sorabistiki na uniwersiće w Lipsku. Bě wot 1918 čłon Maćicy Serbskeje.

DALŠE WOZJ.: „Serbski Diogenes“, Budyšin 1970, str. 181-211

ŽÓ./LIT.: J. Młynk, Rebelija antibyrgarja – Rozhlad 21 (1971) 7, str. 264–269; P. Nedo, Architekt noweje serbskeje kultury – Rozhlad 23 (1973) 10, str. 373–375

Nowy biografiski słownik k stawiznam a kulturje Serbow, wud. wot: Jan Šołta, Pětr Kunze a Franc Šěn, Budyšin: Ludowe nakładnistwo Domowina, 1984